برادرم معاویه!
بررسی اجمالی برخی نقاط بارز تاریخی در تعامل خلیفه ی دوم با معاویه:
مورد یکم:
عمر، معاویه را سالیان درازی در پست و منصب امارات شام باقی نگاه داشت، بدون این که حسابرسی‌هایی را که نسبت به سایر کارگزارانش اعمال می‌کرد، درباره معاویه اعمال نماید. (التراتیب الإداریه،ج۱،ص ۲۶۹).
مورد دوم:
عمر سایر کار گزاران خود را بیش از دو سال در منصب امارات،
باقی نمی‌گذاشت ؛ (التراتیب الإداریه،ج۱،ص ۲۶۹) در حالی که معاویه را تا پایان
حیات خود، در منصبش باقی نهاد.
مورد سوم:
آن گاه که معاویه از عمر خواست که اومری صادر کن تا بر اساس آن عمل کنم عمر گفت: نه تو را به انجام کاری فرمان می‌دهم و نه از چیزی باز می‌دارم.(العقد الفریدج۱ ص۱۴)
مورد چهارم:
عمر به اعمال خلاف شرع معاویه با دیده ی اغماض می‌نگریست.(مسند احمد ج۵ ص۳۴۷)
مورد پنجم:
روزی معاویه نزد عمر مورد مذّمت و سرزنش قرار گرفت. عمر گفت: جوان مرد قریش را نزد ما ملامت مکنید! جوان مردی که در حال خشم، خندان است.(الإستیعاب (درحاشیه الإصابه)، ج۳، ص۳۹۷.)
مورد ششم:
عمر هرگاه وارد شام می‌شد به معاویه می‌نگریست و خطاب به او می‌گفت: این، کسرای عرب است.(اسدالغابه ج۵ ص۳۸۶)
بیشتر بدانیم
